------ วันที่สิบสี่เดือนเจ็ดห้าห้า -----

เราก็ออนเอ็มแก้เบื่อแก้เซ็งตามธรรมชาติของเรา วันนั้นแหละที่เราได้เจอกับ’พระเอก’
ของเรื่องนี้ (แลดูเพ้อ) ไม่รู้อะไรที่ทำให้เราใจกล้าหน้าด้านไปจีบไปขอเค้าเป็นแฟน …
เออ … อาจเป็นเพราะกูแรดก็ได้ -0-!! มามา… จะพานั่งไทม์แมชชีน ฮ่าๆๆ
ตอนนั้นจำได้ว่าตอนลากให้แอดเราแรดเต็มที่เลย -_- ทำเหมือนจะเขมือบสาม(พระเอกนี่แล)
แต่พอออกจากห้องรวมก็เฉยๆ -*- เหมือนกูม่อไปก่อน จะเป็นไงค่อยว่ากัน ฮ่าๆ
และแล้ว… สามก็เป็นฝ่ายมาทัก(แอบคิดว่าถ้าไม่ทักกูวันนั้นกูคงไม่เจ็บจนวันนี้) เอิ๊กกกก.
ก็คบไปเรื่อยๆ.. เหตุการณ์ก็ประมาณว่า… อีผีบ้าฟีฟ่า(เรานี่แล)มันคลั่งแฟนมาก ออนเอ็มทั้งวัน
เพื่อรอแฟนมันออน - -. พอแฟนมันทักมาฟีฟ่าไม่ยอมตอบ -*- ไม่ได้โกรธไม่ได้งอนอะไร
ตรงๆนะ… กูหลับ ฮ่าๆๆ ก็เป็นแบบนี้ทุกวันจนวันนึงที่อาการคลั่งมันมากกว่าปกติ(มั้ง)
ก็ไปถามแพนนิตว่าทำอะไรให้แฟนดี? แพนก็งงประมาณว่าอีนี่ไปมีแฟนตอนไหนวะ พอดีว่าตอนนั้น
แพนมันทำบล็อกให้แฟนมันเลยแนะนำให้ทำบล็อก เราก็เออ… กูทำไม่เป็น แต่ก็ลองทำดู
พอเอามาให้(ล่วงหน้า #.ทำให้ตอนครบรอบ7วันแต่วันนั้นเพิ่งวันที่6) สามก็ลากทุกคนมา
ขอฟีฟ่าแต่งงาน… ว้ากกก! ในช่วงเวลานั้นกูเขินมากค่ะ ฮ่าๆๆๆ แต่ก็เริงร่าได้วันเดียว - -*
เพราะวันต่อมาสามบอกเลิกกูจ้าทุกคน. ตอนแรกกูก็งงนะประมาณว่ากูทำอะไรผิดวะ
พอมาย้อนอ่านสนทนาช่วงนี้… รู้สึกว่า’โคตรเกลียดผู้ชายคนนี้’เลยว่ะ แม่ง.. จะเลิกอย่างเดียวเลย
แบบตอนนั้นเสียศักดิ์ศรีมาก ไปขอคืนดีทั้งๆที่แม่งก็ไม่รักกู(ช่วงนี้หยาบคายเลยทีเดียว)
แบบพอผ่านไปซักพักก็มาบอกว่าทำบล็อกจะขอเราคืนดีไรงี้ ไอ้เราก็เออ…ช่วงนั้นหลงด้วยไง
ก็ยิ้มเขินๆ. แต่ผ่านไปไม่นานก็มาพูดประมาณว่าถ้ากลับมาคบอาจจะรักเราก็ได้ …!!!!
ห้ะ? -*- ว่าไงนะ กรี๊ดดดดดดดดดด (ตอนนั้นบ้ามาก) สรุปคือตอนนั้นกูอึนกูไม่รู้เรื่อง
จบลงด้วยกูร้องไห้ -___- บ้ะ!!
 

ห้ะ? -*- ว่าไงนะ กรี๊ดดดดดดดดดด (ตอนนั้นบ้ามาก) สรุปคือตอนนั้นกูอึนกูไม่รู้เรื่อง
จบลงด้วยกูร้องไห้ -___- บ้ะ!!
แบบตอนนั้นทุกคนกที่รู้เรื่องก็เข้ามาปลอบนะ.. แต่ซึ้งที่สุดก็พลีสนี่แล - -.
พลีสก็พูดประมาณว่า ‘เธอไม่เหมาะกับคนเจ้าชู้แบบเค้าหรอก เธอดีเกินไปสำหรับคนแบบนั้น’
เอ้ออ. อยากจะรู้ว่ากูทำตัวดีเดินไปยังไง กูยังไม่ทำอะไรให้เค้าเลย =__=
เลิกได้ซักพักสามก็มาถามประมาณว่ายังรักอยู่มั้ย … เราก็แบบเอ้า. ถามกูทำไม ซ้ำกูทำไมหรืออ?
และแล้วก็เห็นมันตั้งรองเอ็มถึงแฟนมัน ตั้งว่าอะไรบ้างกูไม่รู้รู้แต่คำว่า’11เดือน’นี่กระแทกหน้ากูหงาย
หลอกกูตลอด … คำนิยามมั้ง = = เอ้อ หลังจากนั้นเราก็ดำเนินชีวิตไปพร้อมกับตาบวมๆ
สามก็มาทักบอกว่าเหงา ให้เราโทรไปคุยเป็นเพื่อน ไอ้เราก็…เอ้อ ได้ กู’คิดถึง’มึงพอดี ฮ่าๆๆ
โทรไปวันนั้นก็เหมือนจะขุดแต่เรื่องเก่าๆมาพูด … ก็เลยร้องไห้แม่งจะได้หยุด สามก็บอกนะว่า
จะไม่ทำให้ร้องไห้แล้ว ขอโทษ ขอโทษ มั้ง… จำไม่ค่อยได้เท่าไหร่ –O-!!
วันต่อมาเราก็โทรหาสามตามที่สามบอกแหละ สามขอเราคืนดี เราก็เห้ยยย… ร้องไห้อีก
(โคตรอ่อนแออ่ะช่วงนั้น) แต่ก็คืนดีนะแบบว่ากูรักไง ฮ่าๆๆ สามก็บอกนะว่ามีแฟนคนอีกคน
เหมือนสามจะไม่รักแล้ว ถ้าเลิกกันจะพาเราเปิดตัว เหอๆๆ ดีใจมาก(ในเวลานั้น)
พอคบรอบที่สองได้ 7 วัน(รอบที่สองเริ่มใช้แทนด้วยชื่อเล่นจริงๆ) ก็เริ่มดีใจนะ
รอบแรกคบได้แค่6วันไง รอบที่สองคบได้นานกว่าก็เริ่มคิดในแง่บวกขึ้น ฮ่าๆๆ แต่กูคิดผิดค่ะ
ตอนเลิกเรียนกูเปิดเมสเสดูมันส่งมาขอเลิกกู จำได้ขึ้นใจเลยมันส่งมาว่า…
“ขอโทษนะ แต่เฮียไม่อยากนอกใจแฟนเฮียแล้ว” กูสตันท์สามวิ (ทำไมต้องสามวิ -*-)
ก็พอจะมีสติที่จะคิดได้ว่า ตลอด6วันที่ผ่านมันหลอกเรา .แค่นยิ้ม
เราก็ร้องไห้(อีกแล้ว)สามวันติดๆกันเลย พอเริ่มหายเศร้าหรือจะเรียกว่าไม่มีแรงร้องไห้แล้ว
สามก็คุยกับเราทางsmsแบบว่าคิดถึงเรา (แอบดีใจ) แล้วก็เหมือนจะมีเนื้อเพลง …
“คนรักคนที่สอง” เราก็ไม่เคยฟังหรอกนะก็ลองฟังดู แบบน้ำตาไหลไม่หยุดเลยอ่ะ ฮ่าๆๆ
มันก็ผ่านมาไม่นานมาก บทสรุปก็คือ ‘กูรักเค้าแต่เค้าไม่รักกูเลย’
#. สรรพนามใช้มั่วซั่วตามอารมณ์ = =

อาจจะเป็นแค่นิทานเรื่องสั้น …?
อาจจะเป็นแค่ฝันร้ายที่ตามหลอกหลอน …?
ไม่ว่ามันจะเป็นอะไรและเริ่มต้นมายังไง … วันนี้มันจบลงแล้ว :)

-------------------------------------------

​